παρα-κείμενα

Τρίτη, Ιουνίου 20, 2006

31 ~ συναντήσεις


Jack Vettriano

ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Σ' ένα μυθικό ηλιοβασίλεμα δώσαμε το ραντεβού μας
η πόλη ανάλαφρη ακροβατούσε στα σύρματα του δειλινού.
Δε θα με γνωρίσεις είχες πει
όταν με δεις μεταμορφωμένη
έξω από τ' αγκάθια μου.
Σε είδα και σε γνώρισα
...
Οι άνθρωποι χάνονται και ξαναβρίσκονται
τους καλεί ένα σήμα στο κέντρο του κόσμου...

Βασίλης Αρφάνης


Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Οι συναντήσεις έρχονται κι ο ήλιος σβήνει εντός τους
Οι συναντήσεις φεύγουν κι η πληγή μέσα τους ανοίγει
σα λουλούδι

.έπαψα πια το κλαδί να γνωρίζω
μήτε ο άνεμος θυμάται
τα χαρακτηριστικά μου - αυτό είναι το μέλλον μου; ρώτησε

ο εραστής φωτιά,
και νοστάλγησε το ταξίδι που αναδύεται μέσ' απ' το πρόσωπό τους,
εντός τους ταξίδεψε...

Άδωνης [Αli Ahmad Said]
-Οι αναλογίες και οι αρχές-
(μετ: Eλένη Κονδύλη-Μπασούκου)


H AΡΧΑΙΑ ΣΚΟΥΡΙΑ
17

Μου ζήτησε να συναντηθούμε - για να με ρωτήσεις τι; του λέω. Είχα περάσει δύσκολα αυτές τις μέρες κι είχα αρχίσει να θεωρώ τελειωμένη την ιστορία μαζί του. Αλλά με παρακαλούσε θερμά και υποχώρησα. Τον βρήκα με την Ξένια να με περιμένουν. Από μακριά που τους είδα σαν να με τύλιξε καπνός. Αλλά είχα ακριβή συνείδηση της εικόνας μου στην άσφαλτο, παρακολουθούσα συμπονετικά τα βήματά μου και την καρδιά μου που χτυπούσε. Μέχρι να τους πλησιάσω το θεωρούσα πολύ φυσικό πια που ήταν μαζί. Άλλωστε όσο έπαιρνα απόφαση το χωρισμό μας, πάντα δίπλα στην Ξένια τον φανταζόμουν' καταλάβαινα ότι δεν είναι δυνατό μόνο να τον κρύβει. Η Ξένια, όπως πάντα, γελούσε, πιθανόν και για να κρύψει την ταραχή της. Ο Γιώργος όμως φανερά ταραγμένος και κάπως γυάλιζαν τα μάτια του, σαν να 'χε κλάψει. Τους χαιρέτησα διά χειραψίας' ήταν λυπητερό που χαιρετούσα έτσι τον Γιώργο. Θυμήθηκα την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε μαζί, μ' έσφιγγε πάνω του κλαίγοντας ότι είναι η καλύτερη στιγμή της ζωής του. Κι ότι αισθάνεται αφάνταστα προνομιούχος που μ' έχει δίπλα του.
Μετά μου τα είπαν όλα.

Μάρω Δούκα


ΣΕ ΘΕΛΩ

Σε θέλω
κι έχω κουραστεί τους ίδιους τοίχους να κυττάω.
Εγώ, που σ’είχα εμπιστευτεί πάνω σε κρίσιμη στιγμή,
τώρα κλεφτά σε συναντάω.

Αλλιώς το είχα φανταστεί,
κι αλλιώς το πράγμα μου προκύπτει,
το σχέδιο δε με καλύπτει.

Μα εγώ σε θέλω κι έχω τόσο κουραστεί...
Αλλιώς το είχα φανταστεί.

Ένας καφές την Κυριακή
ό,τι απαιτώ απ τη ζωή σου.
Περνάω φάση τραγική να μπαίνει βάση λογική
στις συναντήσεις μου μαζί σου

Σταμάτης Κραουνάκης

Ετικέτες

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα