παρα-κείμενα
Δευτέρα, Νοεμβρίου 20, 2006
39 ~ απόντες
.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ
...Ύστερα η μαμά χάθηκε μες στον καθρέφτη,
ο μπαμπάς αγάπησε ένα πουλί και πέταξε,
ο αδελφός μου παντρεύτηκε τη Νύχτα
και το μπαλκόνι μου κατέρρευσε στη θάλασσα.
Κι από όλη την οικογένειά μου,
απόμεινε μόνο ένα άλμπουμ με σκιές
να κυνηγούν ατέρμονα η μια την άλλη μες στη νύχτα.
Χλόη Κουτσουμπέλη
-Η Λίμνη, ο κήπος και η Απώλεια-
ΕΣΥ, ΑΝΕΜΕ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Πέρασες αλαφρή
πάνω από την γυμνή γη
σαν χελιδόνι ή σύννεφο,
και ο χείμαρρος της καρδιάς
ξύπνησε πάλι, ξεχύνεται,
αντανακλάται στον ουρανό
και καθρεφτίζει τα πράγματα'
και τα πράγματα, στον ουρανό και στην καρδιά
υποφέρουν και διπλώνουν από τον πόνο
στην δική σου προσμονή.
Cesare Pavese
* μετ: Γιάννης Η. Παππάς
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ
Τον άλλο χρόνο πέθανε ξαφνικά κι εγώ γνώρισα την ερημία του κόσμου πολλαπλώς. Την συντριβή της αξιοπρέπειας του ανθρώπου στην αθλιότητα των νοσοκομείων, την κτηνωδία της εμπορίας του πόνου, την αναλγησία των φίλων όταν έχεις ανάγκη.
Τώρα που πέρασε ο καιρός, πιστεύω ότι ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος ιδιαίτερα ευαίσθητος και με υψηλό δείκτη αγιοσύνης.
...
Ο λόγος του, πειστικός αλλά και αυστηρός μαζί, δεν χρειάστηκε ποτέ να υψωθεί ώστε να γίνει απειλητικός, Φυσικά ποτέ δεν χειροδίκησε. Θεωρούσε την περιφρούρηση της αξιοπρέπειας μέγιστη αρετή και συμπεραίνω ότι αυτό ήταν απόρροια ενός ήθους που δεν του επέτρεπε να ταπεινώσει τον άλλο, έστω και για το "καλό του".
Σωτήρης Σόρογκας
ΠΡΩΙΝΟ ΤΣΙΓΑΡΟ
Άδειοι οι δρόμοι, δεν φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη δύση
Κι εγώ σε γυρεύω σα μοιραία λύση
και σαν ανατολή
...και σαν ανατολή
Νότης Μαυρουδής / Άλκης Αλκαίος
...Ύστερα η μαμά χάθηκε μες στον καθρέφτη,
ο μπαμπάς αγάπησε ένα πουλί και πέταξε,
ο αδελφός μου παντρεύτηκε τη Νύχτα
και το μπαλκόνι μου κατέρρευσε στη θάλασσα.
Κι από όλη την οικογένειά μου,
απόμεινε μόνο ένα άλμπουμ με σκιές
να κυνηγούν ατέρμονα η μια την άλλη μες στη νύχτα.
Χλόη Κουτσουμπέλη
-Η Λίμνη, ο κήπος και η Απώλεια-
ΕΣΥ, ΑΝΕΜΕ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Πέρασες αλαφρή
πάνω από την γυμνή γη
σαν χελιδόνι ή σύννεφο,
και ο χείμαρρος της καρδιάς
ξύπνησε πάλι, ξεχύνεται,
αντανακλάται στον ουρανό
και καθρεφτίζει τα πράγματα'
και τα πράγματα, στον ουρανό και στην καρδιά
υποφέρουν και διπλώνουν από τον πόνο
στην δική σου προσμονή.
Cesare Pavese
* μετ: Γιάννης Η. Παππάς
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ
Τον άλλο χρόνο πέθανε ξαφνικά κι εγώ γνώρισα την ερημία του κόσμου πολλαπλώς. Την συντριβή της αξιοπρέπειας του ανθρώπου στην αθλιότητα των νοσοκομείων, την κτηνωδία της εμπορίας του πόνου, την αναλγησία των φίλων όταν έχεις ανάγκη.
Τώρα που πέρασε ο καιρός, πιστεύω ότι ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος ιδιαίτερα ευαίσθητος και με υψηλό δείκτη αγιοσύνης.
...
Ο λόγος του, πειστικός αλλά και αυστηρός μαζί, δεν χρειάστηκε ποτέ να υψωθεί ώστε να γίνει απειλητικός, Φυσικά ποτέ δεν χειροδίκησε. Θεωρούσε την περιφρούρηση της αξιοπρέπειας μέγιστη αρετή και συμπεραίνω ότι αυτό ήταν απόρροια ενός ήθους που δεν του επέτρεπε να ταπεινώσει τον άλλο, έστω και για το "καλό του".
Σωτήρης Σόρογκας
ΠΡΩΙΝΟ ΤΣΙΓΑΡΟ
Άδειοι οι δρόμοι, δεν φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη δύση
Κι εγώ σε γυρεύω σα μοιραία λύση
και σαν ανατολή
...και σαν ανατολή
Νότης Μαυρουδής / Άλκης Αλκαίος
1 Comments:
επιφυλάσσει και μια άλλη εποχή.
Την εποχή της συντριβής.
Αφανίζει από τη σκέψη κάθε ελπίδα, αποδακρύει το μέλλον
και προσφέρει θαλπωρή σε ένα ζοφερό κι αδιέξοδο παρόν.
Προτρέπει σε πράξεις αλληλοεξόντωσης ανθρώπων που κάποτε
ο ένας ζούσε μέσα στον άλλον.
Βεβαίως οι απόντες αγαπημένοι, είναι πάντοτε αθώοι για τον Χρόνο.
Πάντα όμως στο φάκελο των ημερών, τον ανεπίδοτο,
θα υπάρχει το παράπονο μιας φράσης,
σαν τύψη να υπενθυμίζει:
Αν όμως ότι έδινα ελάμβανα
τότε γιατί η άνοιξη
δεν συνέχισε μαζί σου για λίγο ακόμα;
Γιάννης Τόλιας
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα