παρα-κείμενα
Κυριακή, Φεβρουαρίου 04, 2007
53 ~ σώματα, ii
.
Άψογα και προπάντων ζωντανά,
ωραία σώματα νεανικά,
τούτη ζητώ τη βεβαιότητα.
Ζωή Καρέλη
-Του καλοκαιριού, III-
ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΖΑΛΙΖΕ
Ξεχνιέμαι ξεχνιέμαι
στο φωνήεν σου σώμα
ψηλό υπερώο
το αίμα που με ζάλιζε
παραμιλώντας τον πυρετό του
βουλιάζοντας το νησί στους σφυγμούς του
Πανύψηλα χόρτα και αρωματικά
τα φύκια του έρωτα οι αμμουδιές
του σώματος που έλαμπαν σκοτάδι
καταργούσαν τα σύνορα του ονείρου
που ακόμη
δεν σε είχα αγγίξει που μόλις
εκείνη τη στιγμή σε άγγιζα
Και το πλήθος των ερωτημάτων
που κατέρρεε
και ανοίγανε σφυρίζοντας οι πόρτες
όλων των μυστικών
και όλων των φόβων
Που ήσουν εσύ το μυστήριο και
Δεν ήσουν εσύ
Ζέφη Δαράκη
-Το σώμα δίχως αντικλείδι-
Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΣΕ ΜΕΡΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
...να επιστρέψω, προπάντων, στην απίστευτη οµορφιά
είναι ό,τι θα ήθελα αυτό το άνυδρο αποµεσήµερο.
Γιατί χθες το βράδυ, σήμερα το πρωί,
αναζήτησα το σώμα σου σε κάθε ωραίο
σώμα -όπως τον έρωτα, όπως τον ευγενή πόθο-
που έβλεπα στον ήλιο, δίπλα στο νερό...
...
σήμερα ονειρεύομαι ότι κυλιέμαι στη λάσπη μαζί σου άλλη μια φορά,
ότι σ' αγαπώ σαν όλα ν' άρχιζαν
εκ νέου' αυτό το ίδιο καλοκαίρι, εκείνο το απόγευμα:
όποιος κι αν είσαι, δικό σου μόνο
το επιθυμητό ψηλό κι απαλό σώμα...
Αδύνατο σχήμα, στον έρωτα κλειστό.
Luis Antonio de Villena
- Έλξη των Ομωνύμων-
* μετ: Ρήγας Κούπα
ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΕΓΧΟΡΔΩΝ
Άψογα και προπάντων ζωντανά,
ωραία σώματα νεανικά,
τούτη ζητώ τη βεβαιότητα.
Ζωή Καρέλη
-Του καλοκαιριού, III-
ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΖΑΛΙΖΕ
Ξεχνιέμαι ξεχνιέμαι
στο φωνήεν σου σώμα
ψηλό υπερώο
το αίμα που με ζάλιζε
παραμιλώντας τον πυρετό του
βουλιάζοντας το νησί στους σφυγμούς του
Πανύψηλα χόρτα και αρωματικά
τα φύκια του έρωτα οι αμμουδιές
του σώματος που έλαμπαν σκοτάδι
καταργούσαν τα σύνορα του ονείρου
που ακόμη
δεν σε είχα αγγίξει που μόλις
εκείνη τη στιγμή σε άγγιζα
Και το πλήθος των ερωτημάτων
που κατέρρεε
και ανοίγανε σφυρίζοντας οι πόρτες
όλων των μυστικών
και όλων των φόβων
Που ήσουν εσύ το μυστήριο και
Δεν ήσουν εσύ
Ζέφη Δαράκη
-Το σώμα δίχως αντικλείδι-
Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΣΕ ΜΕΡΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
...να επιστρέψω, προπάντων, στην απίστευτη οµορφιά
είναι ό,τι θα ήθελα αυτό το άνυδρο αποµεσήµερο.
Γιατί χθες το βράδυ, σήμερα το πρωί,
αναζήτησα το σώμα σου σε κάθε ωραίο
σώμα -όπως τον έρωτα, όπως τον ευγενή πόθο-
που έβλεπα στον ήλιο, δίπλα στο νερό...
...
σήμερα ονειρεύομαι ότι κυλιέμαι στη λάσπη μαζί σου άλλη μια φορά,
ότι σ' αγαπώ σαν όλα ν' άρχιζαν
εκ νέου' αυτό το ίδιο καλοκαίρι, εκείνο το απόγευμα:
όποιος κι αν είσαι, δικό σου μόνο
το επιθυμητό ψηλό κι απαλό σώμα...
Αδύνατο σχήμα, στον έρωτα κλειστό.
Luis Antonio de Villena
- Έλξη των Ομωνύμων-
* μετ: Ρήγας Κούπα
ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΕΓΧΟΡΔΩΝ
Να οι εραστές πάνω στο γρασίδι.
"Αν με παντρευτείτε, κυρία μου -"
"Κύριε, θα σας εμπιστευόμουνα την καρδιά μου. Εξάλλου, τα σώματα μας τα αφήσαμε στην αίθουσα συμποσίου. Οι σκιές των ψυχών μας είναι που βρίσκονται πάνω στη χλόη".
"Τότε, οι ψυχές μας είναι που αγκαλιάζονται".
Virginia Woolf
"Αν με παντρευτείτε, κυρία μου -"
"Κύριε, θα σας εμπιστευόμουνα την καρδιά μου. Εξάλλου, τα σώματα μας τα αφήσαμε στην αίθουσα συμποσίου. Οι σκιές των ψυχών μας είναι που βρίσκονται πάνω στη χλόη".
"Τότε, οι ψυχές μας είναι που αγκαλιάζονται".
Virginia Woolf
-Ένα στοιχειωμένο σπίτι και άλλα διηγήματα-
* μτφ: Αλεξάνδρα Παναγή
EΦΤΑ ΖΩΕΣ
Είναι κορμιά που μένουνε για πάντα σταυρωμένα
κι άλλα που απομένουνε εξόριστα στη γη...
Εφτά ζωές το σώμα σου
το γύρεψα στα ξένα
το πόθησα, το λάτρεψα
το άπιαστο φιλί
Εφτά ζωές το σώμα σου
ταξίδευε σε μένα
στα όνειρα το γιάτρευα
το ’χανα στη ζωή
Είναι κορμιά που αλλάζουνε τις νύχτες διχασμένα
είναι κορμιά που μοιάζουνε δωμάτια κλειστά...
Παρασκευάς Καρασούλος / Θοδωρής Οικονόμου
EΦΤΑ ΖΩΕΣ
Είναι κορμιά που μένουνε για πάντα σταυρωμένα
κι άλλα που απομένουνε εξόριστα στη γη...
Εφτά ζωές το σώμα σου
το γύρεψα στα ξένα
το πόθησα, το λάτρεψα
το άπιαστο φιλί
Εφτά ζωές το σώμα σου
ταξίδευε σε μένα
στα όνειρα το γιάτρευα
το ’χανα στη ζωή
Είναι κορμιά που αλλάζουνε τις νύχτες διχασμένα
είναι κορμιά που μοιάζουνε δωμάτια κλειστά...
Παρασκευάς Καρασούλος / Θοδωρής Οικονόμου
(με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη)
Ετικέτες σώματα
1 Comments:
Από το κορμί σου
εκκινά
ο χρόνος μου
Νήπιος
της αφής
Διδάσκομαι
των αγγιγμάτων
Προσανατολισμό.
Γ.Τ.
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα