παρα-κείμενα
Δευτέρα, Μαρτίου 26, 2007
59 ~ οι λέξεις, ii
.
Τις λέξεις
Δεν τις αντικρίζω
Τις αντιμετωπίζω
έως την πιο εύθραυστη
λεπτομέρεια της φθοράς
Γιάννης Τόλιας
ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ
Τις δύσκολες λέξεις
μαλακώνω με φιλιά.
Ακουμπώ προσεκτικά
το σώμα μου στο στίχο.
Συγχρονίζομαι,
όπως παιδί ταίριαζα την ανάσα μου
με τη ροδακινιά
ή τη γάτα που αγαπούσα.
Τρίβονται τότε στα χέρια μου
Νήματα-νοήματα
Κι είναι φορές
που αναζητώ τρελλά τη γομολάστιχα.
Ηρώ Νικοπούλου
Μια στρατιά λέξεων
πασχίζει να πορθήσει τη σιωπή,
αλλά, όπως πάντα, αποτυγχάνει.
Τα πράγματα πασχίζει τότε να στριμώξει,
που κατοικούν μες στη σιωπή,
ωστόσο ούτ' αυτό το καταφέρνει.
Πασχίζει τέλος να κυκλώσει
τις λέξεις που συγκατοικούν με τη σιωπή,
συμβαίνει όμως τότε το απροσδόκητο:
η σιωπή γίνεται λέξεις
για να υπερασπιστεί καλύτερα τις λέξεις
που συγκατοικούν μ' αυτήν.
Κι ενώ η στρατιά των λέξεων
διαλύεται σα φευγαλέα πνοή,
συντελείται το παράδοξο:
οι λέξεις που απομένουν
μοιάζουν τώρα περισσότερο με τη σιωπή
παρά μ' αυτές τις άλλες λέξεις.
Roberto Juarroz
-Kατακόρυφη ποίηση-
*μτφ: Aργύρης Χιόνης
ΦΘΟΓΓΙΚΑ ΠΑΘΗ
Πέτρος Μαρτινίδης
ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Μόνο όπως θα φεύγεις, κάνε μου μια χάρη,
σβήσε το φεγγάρι
Σβήσ' το από τον ουρανό μου
Σβήσε το φεγγάρι,
σβήσε μου τα μάτια,
σβήσε μου τις λέξεις
να μη σε φωνάξω πίσω
Στέφανος Κορκολής / Νίκος Μωραΐτης
(με τον Δημήτρη Μητροπάνο)
Τις λέξεις
Δεν τις αντικρίζω
Τις αντιμετωπίζω
έως την πιο εύθραυστη
λεπτομέρεια της φθοράς
Γιάννης Τόλιας
ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ
Τις δύσκολες λέξεις
μαλακώνω με φιλιά.
Ακουμπώ προσεκτικά
το σώμα μου στο στίχο.
Συγχρονίζομαι,
όπως παιδί ταίριαζα την ανάσα μου
με τη ροδακινιά
ή τη γάτα που αγαπούσα.
Τρίβονται τότε στα χέρια μου
Νήματα-νοήματα
Κι είναι φορές
που αναζητώ τρελλά τη γομολάστιχα.
Ηρώ Νικοπούλου
Μια στρατιά λέξεων
πασχίζει να πορθήσει τη σιωπή,
αλλά, όπως πάντα, αποτυγχάνει.
Τα πράγματα πασχίζει τότε να στριμώξει,
που κατοικούν μες στη σιωπή,
ωστόσο ούτ' αυτό το καταφέρνει.
Πασχίζει τέλος να κυκλώσει
τις λέξεις που συγκατοικούν με τη σιωπή,
συμβαίνει όμως τότε το απροσδόκητο:
η σιωπή γίνεται λέξεις
για να υπερασπιστεί καλύτερα τις λέξεις
που συγκατοικούν μ' αυτήν.
Κι ενώ η στρατιά των λέξεων
διαλύεται σα φευγαλέα πνοή,
συντελείται το παράδοξο:
οι λέξεις που απομένουν
μοιάζουν τώρα περισσότερο με τη σιωπή
παρά μ' αυτές τις άλλες λέξεις.
Roberto Juarroz
-Kατακόρυφη ποίηση-
*μτφ: Aργύρης Χιόνης
ΦΘΟΓΓΙΚΑ ΠΑΘΗ
"Σπανίως", έγραφε εκείνη η Γραμματική του Αχιλλέως Α. Τζαρτζάνου, από την οποία πέρασαν όλοι οι γυμνασιόπαιδες της γενιάς μου, "αι λέξεις διαμένουν απαθείς και ακέραιαι, όπως επλάσθησαν εξ αρχής". Οι άνθρωποι επίσης.
Μόνο που συμβαίνει, μερικές φορές, να 'χει διανύσει κανείς περισσότερη από τη μισή του ζωή ώσπου να το καταλάβει, εάν το καταλάβει εν τέλει. Δέσμια των λέξεων που οι άνθρωποι διατυπώνουν χωρίς να τις εννοούν αντι των βλέψεων που εννοούν χωρίς να τις διατυπώνουν, μια ζωή μπορεί να αποβεί συνεχής υπνοβασία, από τη μία μέχρι την άλλη της άκρη.
[...] Για τους εξ απαλών ονύχων γοητευμένους από τη σαγήνη των λέξεων, λοιπόν, και για όποιον επιμένει να κρίνει τους άλλους σύμφωνα με τα όσα φαίνονται στα λόγια τους (από τους στίχους τους, όχι από τους στόχους τους), οι λέξεις αποβαίνουν παντελώς το κλειδί με το οποίο λύνεται, όσο λύνεται, και το μυστήριο των όντων και των σχέσεών τους. Τα παθήματα των λέξεων προσφέρουν, εν μέρει, κάποια μαθήματα για τους ανθρώπους.
Πέτρος Μαρτινίδης
ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Μόνο όπως θα φεύγεις, κάνε μου μια χάρη,
σβήσε το φεγγάρι
Σβήσ' το από τον ουρανό μου
Σβήσε το φεγγάρι,
σβήσε μου τα μάτια,
σβήσε μου τις λέξεις
να μη σε φωνάξω πίσω
Στέφανος Κορκολής / Νίκος Μωραΐτης
(με τον Δημήτρη Μητροπάνο)
Ετικέτες Ι.Σ.Μ.-φωτ. 1, λέξεις
3 Comments:
έξω οι λέξεις σου.
Γ.Τ.
Δεν τις αντικρίζω
Τις αντιμετωπίζω
έως την πιο εύθραυστη
λεπτομέρεια της φθοράς.
Γ.Τ.
είναι ένα εύρημα για την αποφυγή της.
Οι λέξεις αποκτούν μνήμη όταν έπονται, εξιστορώντας τις πράξεις.
Γ.Τ
Δημοσίευση σχολίου
<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα