παρα-κείμενα
Δευτέρα, Μαρτίου 24, 2008
97 ~ ταξίδια, i
Με τον αφρό των πλοίων που σάλπαραν χωρίς εμένα,
γράφεται σιγά σιγά το μακρινό ταξίδι μου.
Αλέξης Ζακυθηνός
ΤΑΞΙΔΙΑ
Στένεψαν
τα περιθώρια, οι ανάσες
τα σώματα ασφυκτιούν
Συρρικνώνεται η πόλη
στα τετραγωνικά ενός σπιτιού
στη διαδρομή σπίτι — γραφείο και πάλι πίσω
Καραδοκεί η ψυχή μου
το μπλε που της έταξες
Στο σαλόνι
κάτω από το τζάκι απλώνω το λιμάνι της Σερίφου
Δεξιά και αριστερά παρατάσσω τα βουνά με τους χίλιους ανέμους
να δοκιμάζουν την ισορροπία του «ήμουν» και του «έγινα».
Στον τοίχο της κουζίνας σκαρφαλώνει ανυπότακτη η Χώρα
Όλα ενώνονται και συνδέονται
με το αδιαίρετο Μπλε
Το δωμάτιο πλημμυρίζει θάλασσα
Το πόδι του τραπεζιού γίνεται άρμπουρο
Εξωλέμβια η πολυθρόνα που αγαπάς
ο καναπές της ταχύπλοο λικνίζεται αρόδου
Σπάνε τα παράθυρα τρικάταρτα
μισοβυθισμένα
γκρεμίζονται οι ενδιάμεσοι τοίχοι
Μια ξέρα εδώ
ένας ύφαλος πιο κει
ίσα που διακρίνεται κάτω από το νερό
Χύνεται γαλάζιο από το μπαλκόνι
σκεπάζει δέντρα, αυτοκίνητα, το απέναντι κτήριο
Ολόκληρο Αιγαίο σκεπάζει την πόλη.
Από δω, όταν ο καιρός είναι καλός,
αγναντεύω τη Σίφνο.
... ... ...
Λίνα Στεφάνου
-Στον κήπο με τις σαλαμάνδρες-
(κουκούτσι, τχ. 1)
ΤΟ ΠΑΡΑΦΟΡΟ ΤΑΞΙΔΙ
...
Όσο κι αν εσύ απλώνεις τον νου σου ξαναμμένο
τρεις λεύγες πέρα απ' το καράβι, κι ακόμη πιο μακριά,
με τις σανίδες να σκιρτούν στη μανική περπατησιά σου,
μονότονη τρέχει στο κατόπι σου μια αυλακιά.
Κι είναι όσο απλόχωρο το θέλεις τούτο το σκαρί,
απ' την καρίνα ως το κατάρτι ούτε ψυχή
μ' ένα πηδάλιο δύσκολο στο κράτημά του,
οι χάρτες λευκοί, σκυθρωπό το πλήρωμά του,
χωρίς φορτίο, μ' έναν μόνο προορισμό:
να οδηγήσει της μοίρας σου την άθλια τροπή
σ' έναν δίχως στεριές ωκεανό
σε μιαν άμορφη γαλάζια απλωσιά χωρίς ζωή.
Robert Graves
-μτφ: Σάκης Σερέφας
-Σε ξένη γλώσσα η λύπη μας (ποιήματα για τον Καβάφη)-
ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΝΗΜΗ
Να κάνω ένα μακρύ ταξίδι στην Ήπειρο. Αφήνοντας την παλιά Ελλάδα διήλθα, υποθαλασσίως, στην Πρέβεζα, Αιμίλιε, κι ανέβηκα ως τη Φιλιππιάδα, Γιάννη, κι ύστερα, διαπορθμεύτηκα στην αντίπερα όχθη του Αχέροντα κι έφτασα στην Πέρδικα, άλλε Γιάννη. Έστρεψα, κατόπιν, ανατολικά και πέρασα από τη Γρανίτσα, Βασίλη, κι απέκει, Γιώτα, στους Μελιγγούς και πέρα ως το Ελληνικό των Κατσανοχωρίων, Τάσο, και μέχρι την Πράμαντα, άλλε Βασίλη. Ώσπου νυχτώθηκα, Νίκο, στα Γιάννενα.
Τ' άλλο πρωί ανηφόρισα προς το Ζαγόρι ρωτώντας για σένα στους Ασπράγγελους, Φρίξο, κι υπερβαίνοντας την Τύμφη και το Σμόλικα, σκαρφάλωσα στην Αετομηλίτσα του Γράμμου, Βασίλη. Κύλησα, αργότερα, κατά την Οξυά, Πάνο, φίλε μου, και διαβαίνοντας τον Σαραντάπορο με πήρε το βράδυ, Αποστόλη, στην Κόνιτσα.
Την επαύριο άφησα πίσω μου τον Αώο και μπήκα στο Πωγώνι. Σύνταχα πέρασα απ' τον Άγιο Κοσμά, Τάσο, και το γιόμα σ' αναζήταγα στο Περιστέρι, Χριστόφορε. Μεσημέριασα στο Μαυρονόρος, Θανάση, κι ακόμα χαμηλότερα, Άννα, στο Βασιλόπουλο. Γύρισα, τέλος, δυτικά, πέρα από του Καλαμά τους παραπόταμους και το δειλινό με βρήκε στην Πόβλα - Αμπελών γράφει τώρα στους δρομοδείκτες, Σωτήρη.
Εγύρισα στα σπίτια σας και στα γεννητικά σας, κανέναν σας δεν ηύρηκα, κανέναν δεν ευρήκα.
... ... ...
Γιώργος Χ. Θεοχάρης
-Πλανόδιον, τχ.43-
ΜΟΥ 'ΤΑΞΕΣ ΤΑΞΙΔΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΣ
Μου 'ταξες ταξίδι να με πας
όσο μακριά ο κόσμος φτάνει
Πού αλλού καρδιά μου να με πας;
Πήγα στον παράδεισο και φτάνει
Χρήστος Νικολόπουλος / Σώτια Τσώτου
(με την Δήμητρα Γαλάνη)
-μτφ: Σάκης Σερέφας
-Σε ξένη γλώσσα η λύπη μας (ποιήματα για τον Καβάφη)-
ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΝΗΜΗ
Να κάνω ένα μακρύ ταξίδι στην Ήπειρο. Αφήνοντας την παλιά Ελλάδα διήλθα, υποθαλασσίως, στην Πρέβεζα, Αιμίλιε, κι ανέβηκα ως τη Φιλιππιάδα, Γιάννη, κι ύστερα, διαπορθμεύτηκα στην αντίπερα όχθη του Αχέροντα κι έφτασα στην Πέρδικα, άλλε Γιάννη. Έστρεψα, κατόπιν, ανατολικά και πέρασα από τη Γρανίτσα, Βασίλη, κι απέκει, Γιώτα, στους Μελιγγούς και πέρα ως το Ελληνικό των Κατσανοχωρίων, Τάσο, και μέχρι την Πράμαντα, άλλε Βασίλη. Ώσπου νυχτώθηκα, Νίκο, στα Γιάννενα.
Τ' άλλο πρωί ανηφόρισα προς το Ζαγόρι ρωτώντας για σένα στους Ασπράγγελους, Φρίξο, κι υπερβαίνοντας την Τύμφη και το Σμόλικα, σκαρφάλωσα στην Αετομηλίτσα του Γράμμου, Βασίλη. Κύλησα, αργότερα, κατά την Οξυά, Πάνο, φίλε μου, και διαβαίνοντας τον Σαραντάπορο με πήρε το βράδυ, Αποστόλη, στην Κόνιτσα.
Την επαύριο άφησα πίσω μου τον Αώο και μπήκα στο Πωγώνι. Σύνταχα πέρασα απ' τον Άγιο Κοσμά, Τάσο, και το γιόμα σ' αναζήταγα στο Περιστέρι, Χριστόφορε. Μεσημέριασα στο Μαυρονόρος, Θανάση, κι ακόμα χαμηλότερα, Άννα, στο Βασιλόπουλο. Γύρισα, τέλος, δυτικά, πέρα από του Καλαμά τους παραπόταμους και το δειλινό με βρήκε στην Πόβλα - Αμπελών γράφει τώρα στους δρομοδείκτες, Σωτήρη.
Εγύρισα στα σπίτια σας και στα γεννητικά σας, κανέναν σας δεν ηύρηκα, κανέναν δεν ευρήκα.
... ... ...
Γιώργος Χ. Θεοχάρης
-Πλανόδιον, τχ.43-
ΜΟΥ 'ΤΑΞΕΣ ΤΑΞΙΔΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΣ
Μου 'ταξες ταξίδι να με πας
όσο μακριά ο κόσμος φτάνει
Πού αλλού καρδιά μου να με πας;
Πήγα στον παράδεισο και φτάνει
Χρήστος Νικολόπουλος / Σώτια Τσώτου
(με την Δήμητρα Γαλάνη)
Ετικέτες ταξίδια
Τρίτη, Μαρτίου 11, 2008
96 ~ σεξ
εγώ είχα τα χείλη αδηφάγα
και μύρωνα το κορμί σου όλο.
Εσύ δεν ξέφευγες,
παλλόσουν μέσα μου,
ζούσες μέσα μου
αναρριχιόσουν.
Paulo Augusto
-Η Έλξη των Ομωνύμων-
*μτφ: Ρήγας Κούπα
ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ
είσαι ο καρπός που ανοίγει
και θαμπίζει άγριο
στο βάθος το κουκούτσι
ρετσίνι δακρύζει από μέσα
σταγόνα σταγόνα
στην αχόρταστη γλώσσα μου
τρίβομαι σκουλήκι
ανάμεσα σε φλούδα και πυρήνα
χώνομαι στη λάσπη τεντώνομαι
ώσπου να γίνω άσπιλο λευκό
στα σπλάχνα σου ν’ ανέβω
Στάθης Κουτσούνης
-Η τρομοκρατία της ομορφιάς-
ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΛΟΠΗ ΙΙ
Κυλάει μια σταγόνα λάγνου ιδρώτα
από την κατωφέρεια του στήθους μου
μέχρι την κοιλιά σου...
...
Με τι ορμή σε ρίχνω στο κρεβάτι
κι αρπάζουμε αμοιβαία τα στιλέτα,
παράδειγμα κάθετων παραληρημάτων:
με ρουφάς εσύ λαίμαργα, σου προσφέρω εγώ σπονδές.
Luis Martínez de Merlo
-H Έλξη των Ομωνύμων-
* μτφ: Ρήγας Κούπα
ΡΟΚ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Το ρισκάρεις; Χρειάζομαι δέκτη. Συσσωρευμένα φορτία ζητάνε διέξοδο. Αναγκαστικές επιλογές. Οι δέκτες μου δεν αντέχουν τόση ποσότητα ρεύματος. Χαλάνε, τρομάζουν. Ζαλίζομαι. Σβήσε το φως...
...μην ανοίγεις το φως. Ξάπλωσε. Ζαλίζομαι πέφτω είμαι πιλότος αεροπλάνου πετάω κάνω στροφές, λούπιν, βολ πανέ, πετάω ξυστά απ' τα σπίτια, πέφτω σε μια πολυκατοικία. Είμαι οι πέτρες που πέφτουν στη γη, μεταλλική μπάλα που κατεδαφίζει πολυκατοικίες κρεμασμένη σε γερανό χτυπάω στον τοίχο τον σπάω βαραίνω πολύ ζυγίζω χιλιάδες τόνους και πέφτω κάτω πέφτω σ' έναν τεράστιο γκρεμό πέφτω πολλή ώρα προσπαθώ να σταματήσω συγκεντρώνομαι ν' ανακόψω την πτώση να σηκώσω το βάρος αλλά πέφτω σφηνώνομαι τραντάζομαι μα δεν πονάω βλέπω στην τηλεόραση μια οθόνη που μεγαλώνει και γυρνάει γύρω μου πολλές οθόνες που περιστρέφονται γύρω μου κι εγώ στη μέση περικυκλωμένος από οθόνες που στριφογυρίζουν και δε δείχνουν τίποτα στριφογυρίζουν ιλιγγιωδώς ώσπου φαίνεται η Ρένα πλησιάζει ξανθιά γυμνή πλησιάζει και μεγαλώνει όσο έρχεται με το πρόσωπό της χάνεται μεγαλώνει με σκεπάζει με απορροφάει, χάνομαι.
Άρης Σάρτας
ΤΟ SEX
Γιατί το sex είναι μια άλλη ιστορία
δε θέλει φασαρία μπλα-μπλα και θεωρία
Θέλει ίντριγκα, ρυθμό και αβαρία
να φτάσει η συνουσία και να δέσει το γλυκό
Κι είναι εκείνο που σε άγει και σε φέρει
την ώρα που γουστάρεις κάποιος να σου βάλει χέρι
Κι όποιος κάνει ότι καλά το ξέρει
δεν τα 'χει καταφέρει ποτέ στο τελικό
Γιατί το sex είναι μια άλλη ιστορία
...είναι αυτό που όταν ξέρεις να το ζήσεις
γίνεται ουσία και σου αλλάζει τη ζωή
Σταμάτης Κραουνάκης
(με τον Γιώργο Μαρίνο)
είσαι ο καρπός που ανοίγει
και θαμπίζει άγριο
στο βάθος το κουκούτσι
ρετσίνι δακρύζει από μέσα
σταγόνα σταγόνα
στην αχόρταστη γλώσσα μου
τρίβομαι σκουλήκι
ανάμεσα σε φλούδα και πυρήνα
χώνομαι στη λάσπη τεντώνομαι
ώσπου να γίνω άσπιλο λευκό
στα σπλάχνα σου ν’ ανέβω
Στάθης Κουτσούνης
-Η τρομοκρατία της ομορφιάς-
ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΛΟΠΗ ΙΙ
Κυλάει μια σταγόνα λάγνου ιδρώτα
από την κατωφέρεια του στήθους μου
μέχρι την κοιλιά σου...
...
Με τι ορμή σε ρίχνω στο κρεβάτι
κι αρπάζουμε αμοιβαία τα στιλέτα,
παράδειγμα κάθετων παραληρημάτων:
με ρουφάς εσύ λαίμαργα, σου προσφέρω εγώ σπονδές.
Luis Martínez de Merlo
-H Έλξη των Ομωνύμων-
* μτφ: Ρήγας Κούπα
ΡΟΚ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Το ρισκάρεις; Χρειάζομαι δέκτη. Συσσωρευμένα φορτία ζητάνε διέξοδο. Αναγκαστικές επιλογές. Οι δέκτες μου δεν αντέχουν τόση ποσότητα ρεύματος. Χαλάνε, τρομάζουν. Ζαλίζομαι. Σβήσε το φως...
...μην ανοίγεις το φως. Ξάπλωσε. Ζαλίζομαι πέφτω είμαι πιλότος αεροπλάνου πετάω κάνω στροφές, λούπιν, βολ πανέ, πετάω ξυστά απ' τα σπίτια, πέφτω σε μια πολυκατοικία. Είμαι οι πέτρες που πέφτουν στη γη, μεταλλική μπάλα που κατεδαφίζει πολυκατοικίες κρεμασμένη σε γερανό χτυπάω στον τοίχο τον σπάω βαραίνω πολύ ζυγίζω χιλιάδες τόνους και πέφτω κάτω πέφτω σ' έναν τεράστιο γκρεμό πέφτω πολλή ώρα προσπαθώ να σταματήσω συγκεντρώνομαι ν' ανακόψω την πτώση να σηκώσω το βάρος αλλά πέφτω σφηνώνομαι τραντάζομαι μα δεν πονάω βλέπω στην τηλεόραση μια οθόνη που μεγαλώνει και γυρνάει γύρω μου πολλές οθόνες που περιστρέφονται γύρω μου κι εγώ στη μέση περικυκλωμένος από οθόνες που στριφογυρίζουν και δε δείχνουν τίποτα στριφογυρίζουν ιλιγγιωδώς ώσπου φαίνεται η Ρένα πλησιάζει ξανθιά γυμνή πλησιάζει και μεγαλώνει όσο έρχεται με το πρόσωπό της χάνεται μεγαλώνει με σκεπάζει με απορροφάει, χάνομαι.
Άρης Σάρτας
ΤΟ SEX
Γιατί το sex είναι μια άλλη ιστορία
δε θέλει φασαρία μπλα-μπλα και θεωρία
Θέλει ίντριγκα, ρυθμό και αβαρία
να φτάσει η συνουσία και να δέσει το γλυκό
Κι είναι εκείνο που σε άγει και σε φέρει
την ώρα που γουστάρεις κάποιος να σου βάλει χέρι
Κι όποιος κάνει ότι καλά το ξέρει
δεν τα 'χει καταφέρει ποτέ στο τελικό
Γιατί το sex είναι μια άλλη ιστορία
...είναι αυτό που όταν ξέρεις να το ζήσεις
γίνεται ουσία και σου αλλάζει τη ζωή
Σταμάτης Κραουνάκης
(με τον Γιώργο Μαρίνο)
