παρα-κείμενα

Δευτέρα, Απριλίου 21, 2008

99 ~ Πάσχα




ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Πέμπτο Ευαγγέλιο

Ο Αρματωμένος Έρωτας, θα νάρτει, θα ξανάρτει,
απ' των αϊτών τις σύναξες κι' από των λιονταριών,
απ' την πνοή, σα νικητής στρατός, που πάει, του Μάρτη,
απ' την καρδιά της άνοιξης και των καλοκαιριών!

Θα νάρτει, στέρεο βάδισμα, ετοιμασία του Θρόνου,
- θ' αχεί η καρδιά μας μιαν αχώ για κόσμους μακρινούς -
κρυφό, βουβό θα χύνεται το πλήρωμα του χρόνου,
θα νάρτει απ' τους βαθύτερους που βρίσκονται ουρανούς!
[...]

Ο Αρματωμένος Έρωτας, για μαρμαρένιο αλώνι
τη γην ακέρια ως λόγιασε, το Θάνατο πατεί'
μ' όλα τ' αστέρια του γυμνές ρομφαίες τηνέ κυκλώνει,
κ' η πύλη της Παράδεισος φαντάζει ολανοιχτή.
...
Άγγελος Σικελιανός
-Αντίδωρο-


ΠΑΣΧΑ 2008

Πάσχα 2008 -
Ώρα παραμυθίας για τους χριστιανούς αδελφούς
Η εκ νεκρών Ανάσταση χαμογελά στον σταυρικό θάνατο
Αλλά ο Ιησούς δεν χαμογελά ακόμα.

Πάσχα 2008 -
Ώρα να κάνουμε το δεύτερο τηλεφώνημα
σ' αυτούς που θυμηθήκαμε στις 25 Δεκεμβρίου του 2007
...
M.D Dinesh Nair


ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ

Τα χρώματα κι οι μυρωδιές της φύσης έσμιγαν με τα χρώματα και τις μυρωδιές του σπιτιού και οι ήχοι από τις μηχανοκίνητες βάρκες, που εκτελούσαν τα τακτικά δρομολόγια με την απέναντι ακτή, έσμιγαν με τους κοντινούς και τους μακρινούς ήχους της καμπάνας, σε μια ακούραστη μουσική υπόκρουση, που συμπλήρωνε ιδανικά το σκηνικό. Ένα σκηνικό που ο Στέφανος ανακαλούσε στη μνήμη του κάθε χρόνο, τέτοια εποχή.

Κάθε που πλησίαζε Πάσχα η ανάγκη του ξαναβρεθεί στον τόπο των παιδικών του αναμνήσεων γινόταν πιο επιτακτική. Τέτοιες μέρες, το μεγάλο σπίτι στο νησί ζωντάνευε' γινόταν τόπος συγκέντρωσης για μια μεγάλη αγαπημένη οικογένεια που τις μέρες αυτές έδινε το εορταστικό ραντεβού της για να ανανεώσει τους δεσμούς της και να υποδεχτεί τα νέα μέλη της. Γονείς, θείοι, αδέλφια, ξαδέλφια, ανίψια, όλοι εκεί... μια μεγάλη χαρούμενη παρέλαση, που τιμούσε τη σιωπηλή συμφωνία να μην κουβεντιάζει για τίποτα στενόχωρο ή δυσάρεστο. Και πάντα - μα πάντα - όλοι τους, να περιμένουν τον Στέφανο, κι ο Στέφανος, τα τελευταία χρόνια, να λείπει. Να λείπει, αν και η νοσταλγία, σαν θηλειά, χρόνο με το χρόνο, τον έσφιγγε όλο και περισσότερο αλλά που η απόφασή του να βρεθεί κι αυτός εκεί μαζί με τον Κλωντ και να του δώσει το φιλί της αγάπης, εκεί μπροστά σε όλους, στην μικρή πλατεία του Αη Γιώργη, την ώρα της Ανάστασης, αναβλήθηκε ακόμα μια φορά.

Ιωάννα Μοάτσου - Στρατηγοπούλου
- Εορτολόγιο -


ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Όταν λοιπόν την πρωτοείδε, ένιωσε πόσο ήταν ξένος
την αχρηστία των μαρμάρων και των γλυκών συγχορδιών
τα ρούχα του και τα μαλλιά του μοιάζαν μιας άλλης ηλικίας
ήτανε κάποιος περασμένος κι αυτή ήταν τ’ άγνωστο παρόν
...
Της πρωτομίλησε με φόβο το βράδυ του γλυκού Σαββάτου
που τα κανάλια δείχνουν σόου να σβήσουν την παλιά γιορτή
Σε κάποιο κλαμπ έξω απ’ το χρόνο, τον κυκλικό που υπάρχει Πάσχα
πήγε και τσούγκρισε τ’ αυγό της και σπάσανε κι αυτός κι αυτή

Κι όταν φιλήθηκαν εκείνη ένιωσε πόσο ήτανε ξένη
Την αχρηστία του ωροσκοπίου και των καλών συγκυριών
Ένιωσε μια καινούρια οδύνη να ξετυλίγει τα μαλλιά της
κι ένα αεράκι να της φέρνει το μέλλον απ’ το παρελθόν

Φοίβος Δεληβοριάς

Ετικέτες

permalink σχoλια: 2 ...

Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008

98 ~ καθρέφτες



Να τρέχω πάνω σ' ένα καθρέφτη σαν τυφλός
και να τραγουδώ μες στ' αυτί των θεών
να οι πόθοι μου σήμερα

Benjamin Peret
-Aθάνατη αρρώστια-
*μτφ: Αντρέας Παγουλάτος


ΣΤΟΝ ΚΟΥΡΕΑ

Άσπρο τριαντάφυλλο
η πετσέτα του κουρέα
γύρω απ' το πρόσωπό σου
που σαν μαμούνι λαμπερό
στα πέταλα καρφώθη.
Τούφες τούφες στο πάτωμα
οι μέρες μου που σ' αγαπούσα τόσο,
ενώ ψαλίδιζε ο πολύλογος
αισθητικός της κεφαλής
ό,τι περιττό φυτρώνει μες στο χρόνο.
Αχ! και σ' έκανε ο ασυνείδητος αυτός
ακόμη πιο ωραίο'
γράφτηκε καθαρά η κατηφόρα των φρυδιών
και κάτω απ' τους νεφρίτες των ματιών
μισάνοιγαν τα άνθη σου, τα χείλια.
Το μαγαζί τυπώνονταν μέσα μου
με κάθε λεπτομέρεια,
σιγά σιγά το τίποτα
που θα 'τανε σε λίγο η ζωή μου
δίχως σένα,
έμπαινε σουρνάμενο
στον παρφουμαρισμένο χώρο.
Μες στον καθρέφτη γέλασες,
διπλώθηκα στα δύο
που σ' είχα και θα σ' έχανα
σαν τη ζωή που σταματάει
κλασική μ' ένα ψαλίδι.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
-Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση-


ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Είμαι ασημένιος και ακριβής. Δεν έχω προκαταλήψεις.
Ό,τι κι αν δω το καταπίνω αυτομάτως.
Ακριβώς όπως είναι, αθάμπωτο από αγάπη ή απαρέσκεια.
Δεν είμαι σκληρός, μόνο ειλικρινής -
Το μάτι ενός μικρού θεού, τετραγωνισμένο.
Τον περισσότερο καιρό αυτοσυγκεντρώνομαι στον απέναντι τοίχο.
Είναι ροζ, με στίγματα. Τον έχω κοιτάξει τόσο πολύ
Που νομίζω πως είναι μέρος της καρδιάς μου. Αλλά τρεμοσβήνει.
Πρόσωπα και σκοτάδι μάς χωρίζουν ξανά και ξανά.

Τώρα είμαι μια λίμνη. Μια γυναίκα σκύβει από πάνω μου,
Ψάχνοντας στις εκτάσεις μου να βρει ποια είναι στ' αλήθεια.
...
Σύλβια Πλαθ
-Ποιήματα-
*μτφ: Κατερίνα & Ελένη Ηλιοπούλου


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Η τελετουργία αυτή διαθέτει επίσης έναν υπόρρητο θυσιαστικό χαρακτήρα. Το άνοιγμα του λιλιπούτειου στρογγυλού, περίτεχνου ή απλούστατου, παραλληλόγραμμου καθρέφτη είναι η μείζων τομή, το κόψιμο του χρόνου στα δύο. Η εγκοπή αυτή είναι βεβαίως αναίμακτη αλλά είναι πλήρης: το νυν σκίζεται, ο καλλωπισμός παρέχει μια ισχυρή δόση εγωτικής λατρείας, ο κόσμος μπαίνει, έστω για λίγο, στο περιθώριο της σκέψης. [...] Τα σημαινόμενα του βυθίσματος στον καθρέφτη του καίριου ευπρεπισμού είναι ο κώδικας μιας ήρεμης, αποφασιστικής όμως απεξάρτησης: είναι η ικανοποίηση ενός επείγοντος αιτήματος αυτοσεβασμού.

Γιώργος Βέης
-Ασία, Ασία Σινικές και άλλες μαρτυρίες-


Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Η ζωή μου, μια στιγμή μου,
στον καθρέφτη, νύχτα κρυφά,
χρόνια θηλυκά, χρόνια αρσενικά ραγίζουν
Η ζωή μου...
Τόση ζωή για μια στιγμή

Μια στιγμή μου, στον καθρέφτη νύχτα,
χρόνια θηλυκά ραγίζουν
Η ζωή μου...

...τόση ζωή για μια στιγμή που δεν ήμουν

Στάμος Σέμσης / Ιφιγένεια Γιαννοπούλου
(με την Τάνια Τσανακλίδου)
permalink σχoλια: 6 ...