παρα-κείμενα

Κυριακή, Ιανουαρίου 14, 2007

51 ~ χρώματα, ii



Tο βλέπεις, οι δυο μας μεγαλώνουμε μια αγάπη
Σ' αγγίζω, ακουμπώ τη ζεστασιά σου, δεν είν' όμως αυτό
Κοίτα πώς σαν εφτά χρώματα που φαίνονται λευκό
Σιωπηρά ενωνόμαστε.

Edip Cansever
*μτφ: Aνθή Καρρά



Είναι ωραίο το χρώμα
μη τ' αλλάξεις
Χτυπάει ο δρόμος στο κίτρινο
Μπαίνει στο μωβ
σαν φύλλα της πίκρας
και του ποτέ πια

Το άσπρο τ' ουρανού
κάτι μάταια ψάχνει...

Ζέφη Δαράκη
-Η θλίψη καίει τις σκιές μας-


Η ΠΤΩΣΗ

Κι εγώ που είμαι ο βασιλιάς σε όλη αυτή την ασυναρτησία
Μια δίνη είμαι κι ο ίδιος, ποθώ να τη στεριώσω
Γυρνώ για να ξεφύγω... Μου ξεγλιστράν ωστόσο
Όλα μες στην ομίχλη μέσα στην υπνηλία.
Στα χέρια μου όταν τυχαία πέσει ψήγμα από χρυσό
Ψευτίζει ευθύς αμέσως... οι στόχοι είναι μακρινοί...
Πεθαίνω απαξιώντας τον κάθε θησαυρό,
Στη στέρηση πεθαίνω, απ’ την υπερβολή.
Το χρώμα με λαμπρύνει ως τη λιποθυμία...

Mário de Sá-Carneiro
*μτφ: Νίκος Πρατσίνης


V. ΦΩΝΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ - ΣΗΜΕΡΑ - ΑΥΡΙΟ

Σταθερές βάσεις όλοι ευχόμαστε να έχουμε, μια ομορφιά για να νοιώθουμε καλύτερα, μια καθαρή εικόνα, ένα τοπίο πολύχρωμο, λίγα φώτα σβησμένα, μια ατμόσφαιρα εμπιστεύσιμη και αρωματική, μια κοπέλα να μας φυλάει σε ανύποπτες στιγμές. Διάλεξε εσύ τα χρώματα, διάλεξέ τα όλα εσύ...

Αλέξιος-Άγγελος Σιαφάκας
-Μια κόρη με το όνομα Ανθράγγιγμα-
-Οδός Πανός, τ.69-70/1993-


ΜΟΝΟ ΤΟΥ

Να πετώ σαν τον αετό
κι ένα κινητό στο βρόντο να χτυπά

Να πετώ
για τους γαλαξίες μου,
τις αξίες μου
κι εσένα
...
Να πετώ σαν τον αετό,
μ' ένα πυρετό που φέρνει η ανατολή

Να πετώ
και να πίνω χρώματα,
ξημερώματα
για σένα

Νίκος Αντύπας / Λίνα Νικολακοπούλου
(με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη)

Ετικέτες

permalink

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Επιστροφή στην αρχική σελίδα