παρα-κείμενα
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 24, 2010
164 ~ αναμονή, ii
Gena Ivanov
Α! οι καρδιές μας
σε αυτή την αναπόφευκτη δωροληψία
που με καθήλωσε σε λίστα αναμονής
Γιώργος Βέλτσος
ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ
Θα σε περιμένω πίσω απ' την κλειστή πόρτα της νύχτας
...
Να ζήσω μέσα σου όλο το χρόνο
Περνώντας ζώντας να ντυθώ την παρουσία σου
Να κρατήσω μέσα σου την ανθρώπινη ηλικία σου
Που την άφηνες κι έφευγες
Τόσες εικόνες που γυρεύουν ανάσταση
Να φορέσω μια παρέλαση ημερών ύστερ' απ' τη βροχή
Ένα δίχτυ από ήλιο σε μαύρα μαλλιά
Να κινηθώ στα βήματά σου
Που δοκιμάζαν τη μέρα και βιάζαν τη νύχτα
Ανοίγοντας τη σιωπή
Κι έπειτα πάλι στη σιωπή να τα ρίξω
Σα μια χαμένη μουσική φως που φεύγει
Aλέξης Τραϊανός
-Μικρές μέρες-
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ
Περιμένοντάς την σ΄εκείνο το δωμάτιο ξενοδοχείου
και ν' αφουγκράζομαι τον ασθματικό θόρυβο του ασανσέρ
και την κλεφτή βιασύνη κάποιων βημάτων.
Περιμένοντάς την καρτερικά όπως την ευτυχία
σ' ένα κρεβάτι που τρεμοπαίζει
στην όποια κίνηση του διαδρόμου.
Περιμένοντάς την χωρίς μιλιά, χωρίς λέξη καμία
με τη θνητή αφή των χειλιών και τη φλόγα.
Περιμένοντάς την, περιμένοντάς την
όπως την άβυσσο της τιμωρίας
που απειλεί μα δεν έρχεται,
όπως την ύστατη αβεβαιότητα.
Περιμένοντάς την με θάνατο.
Justo Jorge Radron
-Νυχτερινή θάλασσα-
*μτφ: Μαρία Γραμματικού
-Περίπλους, τχ.27-
ΟΔΟΣ ΣΟΛΩΝΟΣ 1965
Θαυμάζω το γνήσιο αττικό δειλινό, εμβαθύνω μες στα λεπτά και αδιόρατα μηνύματα του, περπατώ, σκέφτομαι, σε περιμένω με καρδιοχτύπι παρατεινόμενο. Η ατμόσφαιρα μυρίζει χώμα, έχει βρέξει. Οι οδυνηρές μυρουδιές αναρριχώνται πάνω στις κυρτές πλαγιές ως τις κορφές όπου εντοπίζουν τα μάρμαρα και τ' αγκαλιάζουν.
Στη σκέψη μου πάντα φοράς ένα πράσινο ταγιέρ. Πράσινη φιγούρα, πράσινα μάτια. Όλα τα χρώματά σου είναι οι αποχρώσεις του πράσινου, οι εκλάμψεις κι οι αντανακλάσεις μέσα στα μάτια σου είναι επίσης πράσινες. Μια αδυναμία μέσα μου θέλει ακόμα και το αίμα σου πράσινο. Είσαι λοιπόν μια πάνοπλη αυτοκινούμενη ελπίδα. Και να που έρχεσαι, σαν σημαδάκι πράσινο μόλις κινούμενο στο βάθος της προοπτικής του δρόμου.
Στέκομαι από ψηλά ν' απολαύσω τον ερχομό σου.
Κώστας Μαύρος
ΘΑ ΠΕΡIΜΕΝΩ ΣΕ ΠΑΡΑΛIΑ ΕΡΗΜIΚΗ
Θα περιμένω σε παραλία ερημική
τ' άγριο το κύμα να μου φέρει τη ματιά σου
κι ό,τι μου φέρει θ' αγαπώ, γιατί θα 'ναι δικό σου
είτε πετράδι, είτε φιλί, ή τ' όνειρό σου
είτε στεφάνι, για φιλί, για σημαδούρα.
Θα περιμένω, από το βράδυ ως το πρωί
ως να γενώ εγώ μια παραλία ερημική
να σε καλωσορίσει
Μάνος Χατζιδάκις
-από τον Κύκλο του C.N.S.-
(με τον Γιώργο Μούτσιο)
Ετικέτες αναμονή
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 09, 2010
163 ~ τίποτα, ii
Δεν είμαι τίποτα
Ποτέ δεν θα είμαι τίποτα.
Δεν μπορώ να θέλω να είμαι κάτι.
Αλλά έχω μέσα μου όλα τα όνειρα του κόσμου
Fernando Pessoa
*μτφ: Ρήγας Κούπα
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ
Έρχονται ομίχλες. Κάθονται
πάνω σε λέξεις
απλές
που πριν λίγο
δεν προκαλούσαν. Τώρα αρκεί
μια μετακίνηση του ποτηριού
ένα χαρτί στο πάτωμα
μια λέξη
να φέρει την καταστροφή.
Έχει περάσει ο καιρός του έρωτα
κι ο καιρός της αγάπης.
Βασίλης Κουγέας
-Του άλλοτε κατοικημένου-
ΠΡΟΣΩΠΟ
Τίποτα δεν περίμενα από το πρόσωπό μου,
τίποτα καλό. Ένα κουρασμένο πρόσωπο δασκάλας,
και όχι μόνο θα έπρεπε να επιστρέψω στο σπίτι
φορώντας το. Αλλά όταν κοιτάχτηκα
πάνω απ' τον νιπτήρα και δεν υπήρχε
ούτε καθρέφτης, ούτε πρόσωπο μέσα,
ξαφνιάστηκα, σαν ν' άκουγα την είδηση
απρόσμενου θανάτου. Τα μάτια μου
καρφώθηκαν κάπου πιο πέρα
στο τίποτα.
Mónika Mesterházi
-Η κοινή μας φούγκα-
*μτφ: Αθηνά Παπαδάκη
Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
Ευτυχώς το τρένο είχε καθυστέρηση και πήγα στο πρώτο βαγόνι για να βγω πιο γρήγορα, στο σταθμό της Σάντα Λουτσία στη Βενετία. Ένα τμήμα του βαγονιού προορίζεται για το σταθμάρχη. Ήταν απασχολημένος με μια όμορφη ragazza. Του έκανα πρώτα φιλοφρόνηση για το χρώμα, πράσινο της ελιάς - απαίσιο και αμίμητο - που του ασχήμαινε τη στολή των Φερόβιε ντελό Στάτο.
- Ποια ακριβώς είναι η δουλειά σας;
- Να σημειώνω τις ώρες άφιξης και αναχώρησης από κάθε σταθμό σ' ένα μεγάλο κατάστιχο.
- Perché?
- Per niente.
Michel Jouvet
*μτφ: Μαρία Βώττα
ΤΙΠΟΤΑ
Ήρθε νωρίς το τίποτα
και πέσαν οι αντιστάσεις
τώρα χωρίς προφάσεις
όλα κινούνται ύποπτα
Στέφανος Κορκολής / Παρασκευάς Καρασούλος
(με την Δήμητρα Γαλάνη)
Ετικέτες τίποτα
