παρα-κείμενα

Δευτέρα, Νοεμβρίου 19, 2012

210 ~ οι άνεμοι, iv



Πουνέντες
στηρίζει σήμερα
τη μελαγχολία μου

Giuseppe Ungaretti
* μτφ: Στέλιος Κάτσικας


ΕΚΑΒΗ
Χορικό Α'

Αγέρι, του πελάγου αγέρι,
που τα θαλασσοτάξιδα τα τρεχαντήρια σέρνεις
στη φουσκωμένη θάλασσα, ποιος ξέρει
την άμοιρη πού τάχατε με φέρνεις;
Σε ποιανού σπίτι, στο άραχνό μου διάβα
θ' αράξω, κουρασμένη σκλάβα;
Σε Δωρικό λιμιόνα, ή τάχα
στης Φθίας κάποιο αραξοβόλι,
που λεν, ο Απιδανός, νερών ωραίων
πατέρας, θρέφει την πεδιάδα όλη;

Ευριπίδης
*μτφ: Απόστολος Μελαχρινός
-Νέα Εστία, τχ.10-


O ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

Στα πόδια μου ένα πλατανόφυλλο
Από την κούραση ξερό.
Και στα γαλάζια του κήπου τα παγκάκια
Τα χνάρια ανάβουνε της ζέστης.
- Θέλεις; - Θα σ' το χαρίσω.
Όμως το φύλλο αυτό
Ποιος θα το αφήσει ήσυχο στο κλουβί σου
Ποιος θα σκεφτεί, αυτό το φύλλο
Εγώ σ' το έριξα κι όχι ο αέρας.
Ο αέρας μόνο παίρνει.
Ο αέρας παίρνει και τα λόγια
Που μερικές φορές επίτηδες του τα φορτώνουν
Από το βάρος της λέξης να απαλλαγούν
Και για τα λόγια στον αέρα που ειπώθηκαν να πάρει εκείνος την ευθύνη.
... ... ...

Otʻar Čiladze (Otar Chiladze)
μτφ: Άνι Τσικοβάνι
απόδοση: Δημήτρης Νόλλας
-Ανθολογία Γεωργιανής ποίησης-


EROΪCA

Έξω από τα σπίτια παραμόνευε μια χλιαρή αχνάδα — τρύπωνε μέσα μόλις άνοιγε η πόρτα ή από κάποια χαραμάδα, λέπταινε και ψέκαζε τις κάμαρες με υγρασία. Η Κυριακή εκείνη πήγαινε ατελείωτα.

Μέσα στη νύχτα, βροχή κι αέρας, τι κακό! Τα σύννεφα καβάλησαν τον άνεμο. Σφύριζε η ανάσα του πάνω στα κεραμίδια και στο μαντρότοιχο ξετιναζόταν η περιπλοκάδα. Μα έτσι ξεθύμανε ο καιρός και σαν ξημέρωσε η Δευτέρα έπεφτε πού και πού μονάχα ψιλοβρόχι. Ό ήλιος φέγγριζε μουντός πίσω από ανάρια σύννεφα. Μάλιστα το ουράνιο τόξο φάνηκε δυο φορές. Πρωί - πρωί ακούμπησε μιαν άκρηα θαμπή πάνω στη ράχη του Άκορφου: ένα χάδι, ένα παιχνίδισμα του ήλιου με την πέτρα ή με το σύννεφο — δεν καταλάβαινες — τόσο ήταν εξατμισμένο το βουνό και ανακατευότανε στα ύψη. Το μεσημέρι, ξαναφάνηκε πάνω από το δρόμο κατακόρυφα — μια βάρβαρη σημαία, κάπως παράταιρο και χτυπητό στον ξέθωρο συννεφιασμένο ουρανό. Τα παιδιά που σχολνούσαν την ώρα εκείνη πάθαιναν στραβολύγγιασμα να το κυττάζουν.

Κοσμάς Πολίτης


ΜΕ ΤΟ ΒΟΡΙΑ

Βοριάς είν' η αγάπη σου
και ποιος θα με γλιτώσει
Nοτιάς φυσάει τα χείλη σου
και τα 'χω πελαγώσει

Με αγαπάς σε αγαπώ
στο μαύρο κύμα πάνω
με το νοτιά σ' αναζητώ
με το βοριά σε χάνω

Γιώργος Ζαμπέτας / Δημήτρης Χριστοδούλου
με τον Πάνο Τζανετή

Ετικέτες

permalink σχoλια: 0 ...